Categorie: inspiratie

Heb je het programma van Sophie Hilbrand (BNN) , Sophie in de Kreukels al gezien?
Mooi om te zien hoe Sophie het taboe op therapie wil doorbreken. Kwetsbaar stelt ze zichzelf op met haar issues, die we allemaal wel herkennen.
Maar ook respect voor degene die ook voor de camera vertellen een therapeut te hebben bezocht als het allemaal even teveel wordt. Kwetsbaarheid is geen teken van zwakte, maar juist de weg naar moed, betrokkenheid en mildheid voor jezelf en dus ook voor de ander.

Ik ben toch niet gek? Vraagt Sophie aan Bram Bakker. Nee, soms kan je het dus even niet alleen. Terwijl dát juist een venijnig denkbeeld is bij de meeste burn-out gevoeligen. ‘Sorry, maar ik kan dat best alleen. Sterker nog, ik ben er al snoeihard mee aan de slag.’ En daar gaat het juist mis. Veel van die zelfhulpmethodes zijn volgens psychiater Bram Bakker namelijk enkel vormen van bezigheidstherapie. “Je lost niets op, omdat je om de pijnpunten heengaat.”

Wat is eigenlijk precies een burn-out?

Bij een burn-out heb je het gevoel opgebrand te zijn, je kunt geen energie of motivatie meer vinden voor de bezigheden op het werk. Zit je op je werk voor langere tijd in een negatieve situatie zonder tot een oplossing te komen, dan kun je last krijgen van werkstress. Het is belangrijk om werkstress serieus te nemen omdat het kan leiden tot een burn-out.

Sophie in de kreukels op NPO

Vanavond thuisgekomen van een inspirerende studiemiddag onder leiding van de Vlaamse psychiater-psychotherapeut Dirk de Wachter.
‘Kunt ge gewoon zijn?’
‘Wat is het leven?’ Veel mensen zijn op zoek naar zin. De mens heeft nood aan zin.
De zin van het bestaan vinden in het zoeken en vinden van de ander. Het goddelijke (of God) ontplooit zich in de blik van de ander. Een bevrijding uit de beperking van het ‘ikkige’ bestaan. De knellende ‘ikkigheid’.
Ik krijg na vanavond zin om boeken van de Frans-joodse filosoof Levinas te gaan lezen. Hij zegt: Ik word ik in het aangezicht van de ander.
Genieten van de gewone kleine dingen. De clou van het bestaan zit em in de doodgewonigheid. De kunst van het leven zit er in dat we de kleine ongelukkigheden van het leven kunnen leven en dat we ons met de ander kunnen verbinden. Elkaars nabijheid zoeken, stevig vastpakken, strelen en elkaar durven aanraken.

Mooie woorden die aanzetten tot verder nadenken en filosoferen.

Dirk de Wachter in ‘De Verwondering op NPO‘
De Belgische psychiater en hoogleraar Dirk de Wachter pleit voor wat minder geluk: het leven is niet maakbaar en dat hoeft niet erg te zijn.

Dirk de Wachter in Dagblad ‘Trouw‘
Interview- We moeten al zoveel, want onze economie heeft groei nodig. En dan gaan we ook nog de Mont Ventoux opfietsen om gelukkig te worden. Is het gek dat psychiaters steeds meer pillen voorschrijven?

Dirk de Wachter in VN
Wat zegt het over onze zuiderburen dat ’s lands meest spraakmakende cultuurcriticus op dit moment een psychiater is? Is hun samenleving soms ziek? Dat is precies wat Dirk De Wachter betoogt in Borderline Times.

 

Ken je dat, dat je vaak, te veel leeft en reageert vanuit iets uit je verleden, wat vertrouwd is maar waar je je niet (meer) fijn bij voelt: je ‘oud thuis’?
Focus op waar vanuit je nú wilt leven: ‘nieuw THUIS.’
Een veilige plek, die meer recht doet aan wie je nu bent.

Natuurlijk is dat ‘oude thuis’ er ook nog vaak,
maar beweeg dan weer naar je ‘nieuw THUIS’
Je ziet hier de beweging van een Lemniscaat ontstaan, telkens als je jezelf weer aantreft bij je ‘oude thuis’ kan je weer bewegen naar ‘nieuw THUIS’.

Een Lemniscaat is een beweging van tegenpolen in balans.